Badania psów: HD – Hip Dysplasia, Dysplazja stawów biodrowych
Jest to choroba dziedziczna wielogenowa (wpływa na nią wiele genów, część jeszcze nie została odkryta), dość popularna szczególnie w dużych rasach. Nie wykonuje się na nią testów genetycznych (choćby ze względu na złożone i nie w pełni odkryte podłoże choroby), ale stawy biodrowe podlegają ocenie w badaniu radiologicznym – RTG. Oceniane są m.in. dopasowanie głowy kości udowej do panewek biodrowych (zagłębienia w miednicy), tzw. kąt Norberga czy obecność zmian zwyrodnieniowych stawów.
W zależności od oceny lekarza weterynarii, wynik może być oznaczany jako: HD-A, HD-B, HD-C, HD-D lub HD-E. Wynik HD-A jest najlepszym możliwym (biodra mają normalną budowę, bez widocznych zmian zwyrodnieniowych), HD-B również oznacza biodra wolne od dysplazji, o prawie normalnej budowie.
b – prawie normalna budowa bioder (kategoria B: HD-B)
c – łagodne objawy dysplazji (kategoria C: HD-C)
d – umiarkowane objawy dysplazji (kategoria D: HD-D)
e – ciężka dysplazja (kategoria E: HD-E)
W niektórych rasach nałożone są dodatkowe wymagania hodowlane na psy i suki dopuszczone do rozrodu (załącznik 10. Regulaminu Hodowli Psów Rasowych). Przykładowo, Border Collie, Bernardyn czy Bokser mogą mieć wynik badania HD-A, HD-B lub HD-C, podczas gdy z HD-D i HD-E nie zostaną dopuszczone do rozrodu. Zgodnie z załącznikiem w rasach, gdzie dopuszczony jest wynik HD-C, drugie z kojarzonej pary musi mieć biodra wolne od dysplazji (wyniki HD-A lub HD-B). Inne rasy, np. Doberman, Rottweiler czy Owczarek Niemiecki mogą mieć wyłącznie dwa pierwsze wyniki: HD-A oraz HD-B, czyli biodra wolne od dysplazji.
Na wystąpienie i nasilenie dysplazji stawów biodrowych wpływają czynniki środowiskowe, np. nadmierna aktywność fizyczna w młodym wieku, nadwaga, intensywny wzrost, nieprawidłowe odżywianie i suplementacja.
